- przybić się
- [пшибічь шіê]
v.dkприбитися
Słownik polsko-ukraiński. 2014.
przybić się
Look at other dictionaries:
przybijać – przybić [ubijać – ubić] sprawę — {{/stl 13}}{{stl 7}} załatwiać interes, sprawę, kończyć się targować, kończyć pomyślnie jakieś starania : {{/stl 7}}{{stl 10}}Obyło się bez problemów, szybko ubito sprawę. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
podkuć — dk Xa, podkućkuję, podkućkujesz, podkućkuj, podkućkuł, podkućkuty podkuwać ndk I, podkućam, podkućasz, podkućają, podkućaj, podkućał, podkućany 1. «przybić podkowy do kopyt, zwykle konia» Podkuć konia. Źle podkuty koń. 2. «przybić, umocować od… … Słownik języka polskiego
rozbić — dk Xa, rozbićbiję, rozbićbijesz, rozbićbij, rozbićbił, rozbićbity rozbijać ndk I, rozbićam, rozbićasz, rozbićają, rozbićaj, rozbićał, rozbićany 1. «uderzeniem, uderzeniami rozłupać coś na części, na kawałki; stłuc przez upuszczenie czegoś lub… … Słownik języka polskiego
latać — ndk I, lataćam, lataćasz, lataćają, lataćaj, lataćał 1. «przebywać drogą powietrzną pewną przestrzeń (zwykle tam i na powrót albo co pewien czas); unosić się, krążyć w powietrzu, fruwać» Latać nisko, wysoko. Latać nad ziemią, nad wodą, nad… … Słownik języka polskiego
sprawa — ż IV, CMs. sprawawie; lm D. spraw 1. «okoliczności, które stanowią wyodrębniony przedmiot czyjegoś zainteresowania, obchodzą kogoś, są ważne dla kogoś; fakt, wydarzenie» Sprawy bytowe, socjalne, polityczne, zawodowe. Pokierować sprawą. Chodzić… … Słownik języka polskiego
ściana — ż IV, CMs. ściananie; lm D. ścianaan 1. «pionowa płaszczyzna ograniczająca lub przedzielająca wnętrze budynku, zrobiona z cegły, betonu, drewna itp.» Ściana zewnętrzna, frontowa, boczna. Ściana pomalowana, pokryta tapetą. Odrapana, spękana ściana … Słownik języka polskiego
dobić — dk Xa, dobićbiję, dobićbijesz, dobićbij, dobićbił, dobićbity dobijać ndk I, dobićam, dobićasz, dobićają, dobićaj, dobićał, dobićany 1. «zabić bliskiego śmierci, na pół martwego, zadać ostatni, śmiertelny cios, przyśpieszyć biciem, uderzeniem… … Słownik języka polskiego
słabo — słabobiej 1. «z niewielką siłą, niemocno» Słabo kogoś uderzyć, uścisnąć komuś dłoń. Puls, serce bije komuś słabo. ∆ Czuć się słabo «czuć się niezdrowym» ∆ Komuś jest, robi się słabo «ktoś jest bliski omdlenia, źle się czuje» 2. «niezbyt… … Słownik języka polskiego
przykuć — dk Xa, przykućkuję, przykućkujesz, przykućkuj, przykućkuł, przykućkuty przykuwać ndk I, przykućam, przykućasz, przykućają, przykućaj, przykućał, przykućany «przymocować coś (lub kogoś) do czegoś za pomocą łańcucha, ograniczając swobodę poruszania … Słownik języka polskiego
widmo — n III, Ms. widmomie; lm D. widm 1. «złudzenie wzrokowe lub wytwór wyobraźni, nierealna postać, fantastyczne zjawisko, widziadło; rzekoma zjawa osoby nieżyjącej, duch, upiór, mara» Blade, krwawe, posępne, straszne widmo. Widmo zamordowanego.… … Słownik języka polskiego
sprawa — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. sprawawie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zbiór okoliczności dotyczących czegoś lub kogoś; coś, co szczególnie interesuje jakąś osobę; zagadnienie, wydarzenie, fakt : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
